( محمد«ص» ، علی ، فاطمه ، حسن و حسین «ع» ) قبل از تولدشان وجود داشته و آدم و نوح و ابراهیم و موسی و . . . در حوادث شدید و خطرها ، پنج تن آل عبا را در درگاه خداوند واسطه قرار می دادند .
در کتاب ادریس پیامبر آمده : حضرت ادریس روزی به یاران خود رو کرد و گفت : روزی فرزندان آدم «ع» در حضور او درباره ی بهترین مخلوقات خدا بحث کردند ، بعضی گفتند پدر ما آدم بهترین مخلوق خداست ، چرا که خدا اورا با دست قدرتش خلق کرد و روح منسوب به خود را در او دمید و به امر او ، فرشتگان به عنوان احترام آدم ، آدم را سجده کردند و آدم را معلم فرشتگان خواند و او را خلیفه ی زمین قرار داد و اطاعت او را بر مردم واجب نمود .
عده ای گفتند نه ، بلکه بهترین مخلوق خدا ، فرشتگانند که نافرمانی از خدا نمی کنند و همواره در اطاعت خدا به سر می برند ولی حضرت آدم «ع» ترک اولی کرد و خداوند او و همسرش را از بهشت بیرون نمود ، گرچه توبه او را پذیرفت و او را هدایت نمود و به او و فرزندان مؤمنش وعده ی بهشت داد .
گروه سوم گفتند : بهترین خلق خدا ، جبرئیل است که در درگاه خدا امین وحی می باشد .
گروه دیگر سخن دیگری گفتند و بگو مگو زیاد شد ، تا اینکه حضرت آدم «ع» در مجلس حاضر گشت ، پس از اطلاع از ماجرا به آنها فرمود :
فرزندانم ! آن طور که شما فکر می کنید ، درست نیست . وقتی خداوند مرا آفرید و روحش را در من دمید بلند شدم و نشستم در حالی که به عرش خدا می نگریستم ناگهان پنج نور در نهایت شکوه و کمال و درخشش دیدم که غرق در انوار آنها شدم .
عرض کردم : خدایا این پنج نور کیستند؟ فرمود : این پنج نور ، نور اشرف مخلوقات اند ، اینها بابهای رحمت من و واسطه های بین من و مخلوقاتم هستند و اگر اینها نبودند تو را و آسمانها و زمین و بهشت و دوزخ و خورشید و ماه را نمی آفریدم .
عرض کردم : خدایا نام اینها چیست ؟ فرمود : به عرش بنگر ، وقتی نگاه به عرش کردم این نامهای پاک را یافتم : (( بارقلیطا ، ایلیا ، طیطه ، شبر ، شبیر .یعنی محمد «ص» ، علی ، فاطمه ، حسن و حسین «ع» ))
در آیه ی 37 سوره ی بقره می خوانیم :( فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه) ؛ (( پس از ترک اولی که از آدم «ع» سرزد و او و همسرش از بهشت رانده شدند ، آدم «ع» توبه کرد و از پرودگار خود کلماتی دریافت و با آنها توبه کرد و خداوند توبه اش را پذیرفت )) .
از ابن عباس نقل شده از پیامبر «ص» سؤال شد منظور از این «کلمات» چیست که آدم آن را در درگاه خدا واسطه قرار داد ، فرمود : (( آدم ، خداوند را به حق محمد «ص» و علی و فاطمه و حسن و حسین «ع» یاد نمود و درخواست کرد و خداوند توبه اش را پذیرفت )) .
خداوند سه گونه موجود عاقل و با شعور آفریده : یک نوع در آسمان ها هستند
که همان فرشتگان اند و از نور به وجود آمده اند که شهوت جنسى و خور و خواب
و شهوات دیگر ندارند؛ گناه از آنان سر نمى زند، تسلیم محض پروردگار مى
باشند و یک لحظه نافرمانى او را نمى کنند، خلقت آنها جلوتر از جن و انس
بوده .
نوع دیگر؛ انسان است که خداوند متعال او را با دو دست قدرت خود
پدید آورد و ملائکه بر او سجده کردند و استاد آنان شد، هم عقل و هم شهوت در
وجودش گذاشت ، و از خاک و آب به وجود آمده است .(27)
نوع
سوم ؛ نژاد جن است که خداوند ایشان را از آتش بى دود(و باد) پدید آورد، و
مثل انسان عقل و شهوت به آنها داده شده است . خلقت جن قبل از خلقت آدم و هم
زمان با خلقت نسناس بوده است . خداوند درباره خلقت آنان چنین فرموده :والجان خلقناه من قبل من نار السموم
((ما طایفه جن را قبل از انسان از آتش گرم و سوزان - و شعله ور بدون دود - آفریدیم )).(28)
همان طور که خداوند، نخست آدم علیه السلام را خلق نمود و همسرش ((حوا)) را بعد از او از جنس خودش آفرید، پدر جن ها هم که ((مارج )) نام داشت از آتش و سپس همسرش ((مارجه )) را نیز از او خلق نمود. ((مارج و مارجه )) با هم ازدواج کردند ((جان )) متولد شد و فرزندان ((جان )) دو طایفه شدند، یک طایفه ، همان جن ها که در میان آنان ، هم مؤمن پیدا مى شود و هم کافر؛ طایفه دوم ؛ شیاطین شدند که پدر بزرگشان ((ابلیس )) مى باشد. ابلیس یکى از فرزندان جان است .